Polska jest jednym z niewielu krajów Unii Europejskiej, w której występuje rozróżnienie zawodów radcy prawnego i adwokata. Osoby poszukujące pomocy prawnej często nie wiedzą jak jest różnica między tymi dwoma zawodami prawniczymi ( i czy w ogóle jest jakaś różnica), co wprowadza zbędne zamieszanie.
Adwokat i radca prawny (czyli potocznie: „mecenas”) to profesjonalny pełnomocnik, członek samorządu zawodowego funkcjonującego na podstawie Konstytucji RP i zwykłych ustaw. Są to odpowiednio: ustawa z dnia 26 maja 1982 r. – Prawo o adwokaturze i ustawa z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych.
Tylko adwokat może być obrońcą w sprawach karnych i karnoskarbowych. Radca prawny nie może reprezentować swojego mocodawcy w takich sprawach i w takim charakterze.
Do niedawna radcowie prawni nie mogli występować również w sprawach rodzinnych (m.in. sprawy rozwodowe). Obecnie się to zmieniło i od 2007 r. otwarto radcom prawnym furtkę do prowadzenia tego rodzaju spraw.
Inną ważną różnicą pomiędzy obydwoma zawodami jest to, że radca prawny może być zatrudniony na podstawie stosunku pracy u konkretnego przedsiębiorcy. Adwokaci natomiast mogą wykonywać swój zawód jedynie w drodze indywidualnej działalności gospodarczej lub jako wspólnik spółki.
Różnica ta jest o tyle istotna, że z adwokatem możemy zawrzeć jedynie umowę cywilnoprawną natomiast z radcą prawnym także umowę o pracę. Jednak z punktu widzenia przeciętnego człowieka nie jest to znacząca różnica.
ADWOKAT
Wykonywanie zawodu adwokata reguluje ustawa Prawo o adwokaturze. Ustawa ta reguluje funkcjonowanie samorządu adwokackiego. Zgodnie z tą ustawą zawód adwokata polega na świadczeniu pomocy prawnej czyli na udzielaniu porad prawnych, sporządzaniu opinii prawnych, opracowywaniu projektów aktów prawnych, czy też występowaniu przed sądami.
Wykonywanie zawodu adwokata reguluje ustawa prawo o adwokaturze. To na jej podstawie funkcjonuje samorząd adwokacki, przeprowadzane są egzaminy na aplikacje a także adwokaci prowadzą działalność gospodarczą.
Zgodnie z tą ustawą zawód adwokata polega na świadczeniu pomocy prawnej czyli na:
Udzielaniu porad prawnych,
Sporządzaniu opinii prawnych,
Opracowywaniu projektów aktów prawnych,
Występowaniu przed sądami,
Występowaniu przed urzędami.
Adwokat nie może wykonywać zawodu w ramach stosunku pracy – nie spotkamy zatem adwokata na „etacie” w urzędzie, radca prawny natomiast nie będzie mógł być obrońcą w sprawie karnej jeżeli zatrudniony jest w ramach umowy o pracę.
To właściwie główna różnica między zawodami, gdyż pozostałe (jak np. kolor żabotu togi obowiązkowej w trakcie rozpraw sądowych – niebieski w przypadku radcy prawnego i zielony dla adwokata) nie mają w praktyce jakiegokolwiek znaczenia.
Biorąc pod uwagę powyższe, zasadne pojawia się pytanie dlaczego zawody adwokata i radcy prawnego nie ulegną połączeniu, co niewątpliwie korzystne będzie dla klientów korzystających z profesjonalnej pomocy prawnej.
Obecnie, pomimo podejmowanych niekiedy prób, z różnych przyczyn nie ma praktycznie jakiejkolwiek szansy na połączenie, zatem trzeba pogodzić się z istniejącym stanem faktycznym w tym zakresie.
RADCA PRAWNY
Zasady wykonywania zawodu radcy prawnego reguluje również ustawa. W tym wypadku jest to ustawa z 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych. Zgodnie z definicją zawartą w art. 4 w/w ustawy wykonywanie zawodu radcy prawnego polega na świadczeniu pomocy prawnej.
Jednakże radca prawny nie może występować jako obrońca w sprawach karnych i karnoskarbowych.
Warto również wiedzieć, że i w tym wypadku pomoc prawna definiowana jest jako udzielanie porad, sporządzanie opinii, opracowywanie projektów aktów prawnych a także występowanie przed sądami i urzędami.
Coraz głośniej mówi się o połączeniu obydwu zawodów w jeden. Polska jest bowiem jednym z niewielu państw w Europie gdzie mamy do czynienia z takim dualizmem zawodów prawniczych. W innych państwach występuje raczej jeden zawód. Dlatego też w Polsce rozpoczęły się już prace nad połączeniem. Co z tego wyjdzie nie wiadomo.
Na razie jednak istnieją dwa zawody. Ich różnica z punktu widzenia klienta sprowadza się do tego, że tylko adwokat może być obrońcą w sprawach karnych i karnoskarbowych. We wszystkich innych sprawach uprawnienia radcy prawnego i adwokata się pokrywają.
Zarówno do jednego jak i drugiego można iść gdy ma się problem z prawem cywilnym, rodzinnym czy administracyjnym. Jeden i drugi może reprezentować mocodawcę w sądzie cywilnym, sądzie administracyjnym, przed Trybunałem Konstytucyjnym, przed Sądem Najwyższym jak również przed urzędami i organami władzy publicznej oraz samorządu terytorialnego.
Podział na radców prawnych i adwokatów jest uznawany przez część przedstawicieli środowiska prawniczego za sztuczny. W ostatnich latach poszerzano uprawnienia radców prawnych i dziś obie profesje nie różnią się od siebie w znaczący sposób. Istnieją w zasadzie dwa główne przypadki w których pomoże tylko radca lub tylko adwokat. Jeżeli ktoś chce zatrudnić prawnika na podstawie stosunku pracy np. w swojej w firmie musi poszukać radcy prawnego. Jeżeli jednak potrzebuje obrońcy w sprawie karnej bądź karnoskarbowej to powinien szukać pomocy u adwokata.
Notatka prasowa to krótki tekst dziennikarski o charakterze informacyjnym. Jego zadaniem jest powiadomienie odbiorców o jakimś wydarzeniu, usłudze, produkcie, ewentualnie podanie dodatkowych informacji dotyczących tematu. Za pomocą artykułów opublikowanych na bazie notatki możemy budować naszą markę w mediach. Ale aby ktokolwiek chciał ją opublikować, notatka powinna być obiektywna, zwięzła, konkretna, przejrzysta, a przede wszystkim – ciekawa.
Podstawową umiejętnością, jaką powinna wykazać się osoba pisząca notatkę, jest zdolność informowania, przekazywania innym faktów na dany temat. Notatka powinna składać się z tytułu, ewentualnie podtytułów, lidu (pierwszy akapit po tytule zawierający w 2-3 zdaniach najważniejsze informacje), korpusu (kolejnych akapitów).
Wielu PR-owców zapomina, że notatka prasowa to nie artykuł sponsorowany. Powinniśmy wcielić się w rolę dziennikarza i napisać tekst jak najbardziej obiektywny i popierany faktami. Ważne, aby był także zwięzły i zawierał same konkrety bez tak zwanego lania wody.
Nie możemy zapomnieć o prawidłowym formatowaniu. Artykuł musi posiadać chwytliwy tytuł, akapity i śródtytuły. Zwróćmy uwagę na błędy stylistyczne i ortograficzne. Dzięki temu artykuł łatwiej się czyta i dodatkowo zwiększa prawdopodobieństwo, że dziennikarz w ogóle spojrzy na nasza pracę.
Wiele redakcji publikuje tylko takie teksty, które od razu, bez żadnych poprawek i przeróbek nadają się do druku. Dlatego tak ważne napisanie jest dobrej notatki prasowej, która nie będzie wymagać dodatkowej pracy dziennikarza.
Tytuł notatki musi być ciekawy i nie powinien zawierać nazwy firmy. W całym tekście zwróćmy uwagę na to, aby używać jak najmniej wersalików i wykrzykników.
Informacje dla prasy powinny także spełnić jeden podstawowy warunek – być informacją. Nasz komunikat musi być merytoryczny i konkretny, nieść wiedzę na dany temat, a nie odwoływać się do emocji.
Poniżej przedstawimy ci najważniejsze zasady, których musisz przestrzegać tworząc notatkę prasową.
- Zasada odwróconej piramidy. Jak w większości tekstów prasowych, tak i w notatce należy przestrzegać zasady odwróconej piramidy – najważniejsze informacje powinny znaleźć się na początku tekstu, zaś wątki poboczne – na końcu.
- Rozpocznij od chwytliwego, interesującego tytułu. W leadzie przekaż najistotniejsze informacje, napisz, czego przede wszystkim dotyczy notatka. W pierwszych akapitach poinformuj co się wydarzyło (lub będzie się działo), kiedy i gdzie. To miejsce na podstawowe informacje o wydarzeniu. W dalszej kolejności zamieść wypowiedź osoby, którą z różnych względów uznasz za ważną – może to być szef firmy, osoba odpowiedzialna za organizację wydarzenia lub ekspert branżowy. Następnie możesz zamieścić bardziej szczegółowy opis wydarzenia, dodatkowe wypowiedzi, kontekst wydarzenia, jego przewidywane skutki itp.
- Selekcjonuj informacje. Wybierz do notatki tylko takie informacje, które twoim zdaniem okażą się dla dziennikarza najważniejsze. Unikaj zbyt rozbudowanych opisów, trzymaj się zasady “minimum słów – maksimum treści”. Pamiętaj o tym, aby informacje były aktualne i co najważniejsze – prawdziwe. Nie zamieszczaj w notatce prasowej niesprawdzonych danych.
- Zachowaj obiektywność. Staraj się omijać pełne emfazy opisy “najlepszej firmy na rynku, niekwestionowanego lidera swojej branży w całej galaktyce” itp. Skup się na konkretnych danych. Pomyśl, jak możesz uwiarygodnić to, o czym piszesz – czy będą to konkretne liczby, czy może wypowiedzi ekspertów? Unikaj promocji – notatka to tekst prasowy, a nie komunikat reklamowy.
- Zadbaj o odpowiednią formę. Pamiętaj, że notatka powinna mieć określoną długość – można spotkać opinie, że nie może ona przekraczać długością dwóch stron A4, jednak o ile to możliwe, postaraj się zmieścić ją na jednej. Jeśli notatka jest dłuższa, stosuj interesujące i zachęcające do dalszej lektury śródtytuły.
- Postaraj się o to, aby tekst był przejrzysty graficznie, nie przesadzaj też z wielkimi literami i wykrzyknikami.
- Zwracaj uwagę na błędy. Choć wydaje się to truizmem, sprawdź notatkę jeszcze raz przed jej wysłaniem, aby wychwycić ewentualne błędy.
- Dodawaj multimedia. Dołącz do swojej notatki zdjęcia z wydarzenia, materiały wideo, pliki audio z wypowiedziami osób na temat wydarzenia itp. Media bardzo chętnie przyjmują takie materiały i dołączają do publikowanych notatek. To oczywistość, jednak zadbaj o wysoką jakość dodawanych do notatki multimediów.
- Pozostaw namiary. W mailu, do którego dołączasz notatkę lub w samej notatce, zamieść kontakt do siebie lub/i innej osoby, na wypadek, gdyby dziennikarze chcieli uzyskać więcej informacji o konkretnym wydarzeniu.
Istotą pracy public relations jest komunikowanie. To sztuka utrzymywania korzystnych relacji pomiędzy organizacją a otoczeniem. To budowanie zainteresowania i zaufania do organizacji. To opowiadanie historii, które mają zapadać w pamięć odbiorców i wpływać na ich oceny oraz podejmowane decyzje. To opisywanie i tłumaczenie produktów lub usług dostępnych na rynku. PR w firmie jest częścią rodziny złożonej z zarządu (lub właścicieli), marketingu i handlu.
Czas i scenariusz działań
PR-owcy wiedzą, jak zdobywać przychylność otoczenia i współpracować z nim – społecznością, władzami i dziennikarzami. Zawsze szukają sposobu jak zaistnieć w oficjalnych mediach, a także w kanałach prowadzonych przez pasjonatów – forach, grupach i social mediach. Publikacje, wzmianki, wywiady etc. muszą być wynikiem wyznaczonych celów komunikacyjnych i strategicznych firmy, a nie przypadkowym opisem lub tym bardziej negatywną opinią. Dlatego błędem jest powtarzanie frazy: Nieważne, co o tobie mówią, ważne, by mówili.
Przewagą są relacje
PR to wiele spotkań i „podań ręki” (PR is giving a hand). To nie tylko bezpośrednie wystąpienie PR-owca jako rzecznika. To przede wszystkim szukanie i eksponowanie ekspertów poruszających nowe tematy w dyskusji publicznej. Tak pomagamy firmie zaistnieć w mediach i internecie. Szczególnie przez ogłoszenie nowych danych rynkowych, trendów lub opinii o produktach. W sposób nienachalny, ekspercki i dopasowany do odbiorców.
Obserwowanie marki i otoczenia
Specjaliści PR zabezpieczają także firmę przed zagrożeniami wizerunkowymi, które wpływają często na zmniejszenie dochodów i udziału w rynku. Plotka, dezinformacja lub fake news może podkopać wiarygodność firm. Dlatego sporo uwagi poświęca się na słuchanie i obserwowanie tego, co dzieje się wokół (monitoring i analiza sytuacji).
Przyszłość PR-u?
W Polsce w ciągu kolejnych 10 lat, część specjalistów PR może zdobyć rolę zaufanego doradcy, a nie tylko managera informacji. To wymaga od nich lepszej znajomości przedsiębiorstwa i danej branży. Bo komunikacja jest ściśle połączona z biznesem. PR nie jest dodatkiem, promocją – ale stanowi istotny czynnik wielu procesów.
Komunikacja idei czy produktu nie jest łatwym zadaniem. Może napotkać wiele utrudnień i niespodzianek, dlatego specjalista PR towarzyszy wielu działaniom np. są to spotkania projektowe, grupy robocze, prace nad budżetem i strategią firmy. To zarówno działania strategiczne i operacyjne.
Leave a comment